Kit de proba de visión canina para vermes do corazón Ag | |
Número de catálogo | RC-CF21 |
Resumo | Detección de antíxenos específicos de filarioses caninas en 10 minutos |
Principio | Ensaio inmunocromatográfico dun só paso |
Obxectivos de detección | Antíxenos de Dirofilaria immitis |
Mostra | Sangue completo, plasma ou soro canino |
Tempo de lectura | 5 ~ 10 minutos |
Sensibilidade | 99,0 % fronte á PCR |
Especificidade | 100,0 % fronte á PCR |
Límite de detección | Anticorpo para o verme do corazón 0,1 ng/ml |
Cantidade | 1 caixa (kit) = 10 dispositivos (embalaxe individual) |
Contido | Kit de probas, frasco de tampón e contagotas desbotables |
Precaución | Usar dentro dos 10 minutos posteriores á aperturaUsar a cantidade axeitada de mostra (0,04 ml dun contagotas)Usar despois de 15~30 minutos a temperatura ambiente se se almacenan en condicións fríasConsiderar os resultados da proba como inválidos despois de 10 minutos |
As filarioses adultas medran varios centímetros de longo e residen nas arterias pulmonares, onde poden obter suficientes nutrientes. As filarioses que se atopan dentro das arterias provocan inflamación e forman hematomas. Polo tanto, o corazón debería bombear con máis frecuencia que antes a medida que as filarioses aumentan en número, o que bloquea as arterias.
Cando a infección empeora (existen máis de 25 vermes do corazón nun can de 18 kg), os vermes do corazón móvense cara á aurícula dereita, bloqueando o fluxo sanguíneo.
Cando o número de vermes do corazón chega a máis de 50, poden ocupar aurículas e ventrículos.
Cando o can se infecta con máis de 100 vermes do corazón na parte dereita do corazón, perde a función do corazón e finalmente morre. Este fenómeno fatal chámase "síndrome de Caval".
A diferenza doutros parasitos, os vermes do corazón poñen pequenos insectos chamados microfilarias. As microfilarias dos mosquitos infiltran o corpo dun can cando o mosquito lle chupa o sangue. Os vermes do corazón que poden sobrevivir no hóspede durante 2 anos morren se non se infiltran noutro hóspede dentro dese período. Os parasitos que residen nunha cadela preñada poden infectar o seu embrión.
Un exame temperán das filarioses é moi importante para eliminalas. As filarioses pasan por varias etapas, como L1, L2 e L3, incluída a fase de transmisión a través do mosquito, para converterse en filarioses adultos.
As microfilarias dos mosquitos convértense en parasitos L2 e L3 capaces de infectar cans en varias semanas. O crecemento depende do tempo. A temperatura favorable para o parasito é superior a 13,9 ℃.
Cando un mosquito infectado pica a un can, as microfilarias de L3 penetran na súa pel. Na pel, as microfilarias medran ata converterse en L4 durante 1 ou 2 semanas. Despois de permanecer na pel durante 3 meses, a L4 desenvólvese en L5, que se move ao sangue.
A filariofilia L5 adulta entra no corazón e nas arterias pulmonares, onde 5-7 meses despois as filariofilias poñen insectos.
Ao diagnosticar o can, débense ter en conta o historial da enfermidade e os datos clínicos, así como varios métodos de diagnóstico. Por exemplo, requírense radiografías, ecografías, análises de sangue, detección de microfilarias e, no peor dos casos, autopsia.
Exame de soro;
Detección de anticorpos ou antíxenos no sangue
Exame de antíxenos;
Isto céntrase na detección dos antíxenos específicos das filarias adultas femias. O exame realízase no hospital e a súa taxa de éxito é alta. Os kits de probas dispoñibles no mercado están deseñados para detectar filarias adultas de 7 a 8 meses de idade, polo que as filarias menores de 5 meses son difíciles de detectar.
A infección por filariose cúrase con éxito na maioría dos casos. Para eliminar todos os filariose, o uso de medicamentos é o mellor xeito. A detección precoz dos filariose aumenta a taxa de éxito do tratamento. Non obstante, na fase tardía da infección, poden producirse complicacións, o que dificulta o tratamento.